Morris werd in de middeleeuwen in heel Europa gedanst, eerst als vermaak tijdens hoffeesten en later ook in dorpen en steden. De oudste afbeelding van een morrisdanser is te vinden in een Utrechtse(!) Historiebijbel uit 1443. Morris verdween later geleidelijk uit het straatbeeld.

Alleen in een paar dorpjes in Engeland bestond Morris rond 1900 nog. Deze dansen werden vastgelegd door Cecil Sharp. Met deze notities werd Morris nieuw leven ingeblazen en ontstonden er overal weer Morrisgroepen. Nu zijn er honderden groepen in de wereld, waarvan de meeste in Engeland. In Nederland zijn er drie teams.


Morris dans je met stokken of zakdoeken en belletjes aan je benen (volgens de overlevering, om kwade geesten weg te jagen). Morris is een groepsdans van meestal 6 dansers.

Er wordt altijd op levende muziek gedanst. Het meest gebruikte instrument is de trekzak (harmonica of op zijn Engels melodeon).

Verder komen viool en tinwhistle veel voor. De muzikanten vormen een ritmische eenheid met de dansers.


Morris is het langst bewaard gebleven in Engeland. Daarom zijn alle morrisdansen, ook de nieuwe, volgens de Engelse traditie.. Als er in een Engelse TV-serie een dorpsfeest is, dan zul je vast ook morrisdansers zien. Het Utrechts Morris Team doet voornamelijk dansen uit de Cotswolds.


Het Utrechts Morris Team gaat vaak de straat op, bijvoorbeeld op Koningsdag. Bij andere gelegenheden besluiten we spontaan om de feestvreugde te komen verhogen. We worden veel gevraagd voor culturele evenementen, vaak met een Engels tintje.

Morrisdansers zoeken elkaar op. De verschillende teams komen regelmatig samen om te dansen, te zingen en een biertje te drinken. Het Utrechts Morris Team heeft veel contact met Engelse teams. We gaan ieder jaar naar Engeland en we hebben regelmatig teams op bezoek in Utrecht.